سیمای سفیر حسین (ع)
تاریخ انتشار: ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۹۳۱۵۲۴
امروز پنجم شوال، بر اساس روایت‌های تاریخی روز ورود مسلم بن عقیل، سفیر امام حسین(ع) به کوفه است.او پسرعمو، شوهرخواهر و یکی از شیعیان شناخته شده و مورد اعتماد امام(ع) بود.
مسلم بن عقیل، روز ۱۵ رمضان سال ۶۰ از سوی امام حسین(ع) برای مأموریت ویژه بررسی اوضاع کوفه انتخاب شد. از تاریخ چنین برمی‌آید که مأموریت مسلم کاملاً محرمانه بوده است؛ چراکه او ابتدا به مدینه رفت و از آنجا با راهنمایی دو «راه‌بلد» از مسیر بیابان‌های خشک میان حجاز و عراق راهی کوفه شد.بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
چرا مسلم بن عقیل؟
درباره اینکه چرا امام(ع) از میان همه یاران و همراهانش، مسلم بن عقیل را برای مأموریت مهم سفارت کوفه برگزید، می‌توان به چند نکته مهم اشاره کرد: نخست اینکه مسلم از افراد مورد وثوق سیدالشهدا(ع) بود. قرابت سببی و نسبی و همچنین عُلقه‌های خانوادگی سبب می‌شد که این اعتماد تقویت شود (عقیل پدر مسلم، برادر تنی امیرمؤمنان(ع) بود). اما همان طور که می‌دانیم قرابت خانوادگی و پیوندهای سببی و نسبی به تنهایی عامل خوبی برای اطمینان به افراد نیست؛ عبیدالله بن عباس نمونه‌ای قابل بررسی در این زمینه است؛ او با وجود نسب هاشمی و قرابت خونی با خاندان پیامبر(ص)، به امام مجتبی(ع) خیانت کرد و با دریافت پولی هنگفت به معاویه پیوست. بنابراین نمی‌توان خویشاوندی را تنها دلیل مورد وثوق بودن مسلم بن عقیل دانست. او فردی اهل تهذیب نفس و تقوا بود؛ از منظر اخلاقی، مسلم بن عقیل را فردی صبور و راسخ در ایمان توصیف کرده‌اند و این صفات در وجود وی به ویژه پس از دستگیری توسط عوامل ابن‌زیاد در کوفه و شهادت مظلومانه‌اش در روز عرفه سال ۶۰قمری، بیشتر و بهتر نمود پیدا کرد. دوم اینکه مسلم بن عقیل از نظر ظاهری و قوت بیان در شرایط بسیار مناسبی قرار داشت. ابن‌حبّان بُستی، محدث مشهور اهل سنت در قرن چهارم هجری در کتاب «الثقات» سیمای مسلم بن عقیل را شبیه پیامبر(ص) و بیان او را فصیح و جذاب گزارش کرده؛ بدیهی است که این توانایی‌های ذاتی می‌توانست در کار سفارت نقشی مؤثر داشته باشد و مسلم را در انجام مأموریتش یاری کند که چنین نیز شد. سوم اینکه مسلم بن عقیل از منظر فکری، سیاسی و اجتماعی از اطلاعات لازم برای انجام این مأموریت برخوردار بود؛ اولاً پرورش در میان خاندان ابوطالب و داشتن افتخار دامادی امیرمؤمنان(ع) موجب شده بود که مسلم از تفکرات سیاسی و اجتماعی معصومین(ع) اطلاعات کافی داشته باشد و از سوی دیگر حضور وی در کوفه طی دوران خلافت امام‌علی(ع) و شرکت در جنگ‌هایی مانند صفین (چنان‌که ابن‌شهر آشوب ساروی در کتاب «المناقب» آورده است)، آگاهی‌های دقیقی از مردم کوفه و ساختارهای فکری آنها در اختیار مسلم می‌گذاشت؛ به دیگر سخن، او از جناح‌بندی‌های سیاسی قبایل مقیم این شهر خبر داشت و همین مسئله به عنوان یک عامل مثبت در انتخاب وی برای این مأموریت در نظر گرفته شد.
علت خیانت کوفیان به مسلم
هر چند که استقبال از مسلم بن عقیل در ابتدای کار، خوب و در حد انتظار بود اما رویدادهایی رقم خورد که به تدریج شرایط را برای تداوم فعالیت سفیر امام حسین(ع) در کوفه سخت و سخت‌تر کرد. نخست اینکه مسلم در ابتدای کار، با نعمان بن بشیر انصاری به عنوان والی اموی کوفه طرف شد؛ مردی که به ملایمت رفتار و تلاش برای استفاده از سیاست به جای شمشیر مشهور بود. کوفیان در این شرایط از طرف حاکم شهر احساس خطر نمی‌کردند و چنان‌که عادتشان بود، بسان «لاتِ کوچه‌های خلوت» به رَجَزخوانی در برابر شام و شامیان مشغول شدند. اما با ورود عبیدالله بن زیاد که از نظر مشی سیاسی هیچ شباهتی به نعمان نداشت و شمشیر و خشونت را به عنوان راهبرد اصلی حکومت‌داری خود در نظر می‌گرفت، کوفیان خیلی سریع عقب کشیدند و ماست‌ها را کیسه کردند؛ چنین عملکردی در تاریخ کوفه، پیش و پس از واقعه عاشورا نیز قابل مشاهده است. زمانی که زیاد بن ابیه، پدر عبیدالله پس از مرگ مغیره بن شعبه، از سوی معاویه به حکومت کوفه رسید، با همین شیوه کوفیان را از دشمنان سرسخت و بی‌سازش، به مجیزگویان و مداحان خود تبدیل کرد و بعدها نیز حجاج بن یوسف ثقفی از همین شیوه برای مهار کوفیان بهره برد. دوم اینکه ۱۸ هزار بیعت‌کننده با امام حسین(ع) عمدتاً شیعیان سیاسی بودند. این افراد تنها امام(ع) را برای حکومت مناسب می‌دانستند و نگاه آنها به حضرت از جنس نگاه و اعتقاد افرادی مانند مسلم بن عوسجه، حبیب بن مظاهر، عابس بن ابی‌شبیب یا میثم تمّار نبود. به همین دلیل، آنها برای قرار گرفتن در یک جبهه، نفع و خواست شخصی را بر حکم الهی و حمایت از امام زمانِ خود ارجح می‌دانستند و با این طرز فکر می‌توانستند به راحتی از زیر بار وظایفی که بیعت بر دوششان می‌گذاشت شانه خالی کنند. این افراد همان کسانی بودند که چنانچه امام(ع) دعوتشان را نمی‌پذیرفت، بعدها دهان به طعنه می‌گشودند که اگر سیدالشهدا(ع) به کوفه می‌آمد، همچون سربازی مخلص در رکابش می‌جنگیدند! مجموع این دلایل و دلایل دیگری که مجال طرح آنها در این مختصر نیست، زمینه‌ساز خیانت کوفیان و شهادت مسلم بن عقیل شد.
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: امام حسین ع مسلم بن عقیل کوفه مسلم بن عقیل امام حسین ع امام ع
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۹۳۱۵۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
استاد موسیقی شمال خراسان را بهتر بشناسیم
به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای خراسان شمالی عیسی قلی پور افتخارات زیادی در جشنواره¬های داخلی و خارجی کسب کرد ه از جمله حضور و اجرا در جشنواره موسیقی فجر، جشنواره پیران چنگی و ده¬ها جشنواره ملی، منطقه¬ای، استانی و شهرستانی و همچنین داوری در چندین جشنواره از جمله فعالیت‌های این استاد موسیقی مقامی بود.
استاندار خراسان شمالی، مدیرکل صدا و سیمای استان و مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان، درگذشت این هنرمند موسیقی مقامی استان را به خانواده ایشان و جامعه هنری استان تسلیت گفتند.
مراسم تشییع پیکر استاد قلی پور فردا شنبه ۱۵ اردیبهشت ساعت ۱۰ صبح از مقابل سالن گلشن بجنورد برگزار می‌شود.
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟