خیری به زندگی بعد از آنان نیست...
تاریخ انتشار: ۱ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۰۴۴۵۳۱
ایسنا/مازندران حضرت مسلم بن عقیل (ع)، را می‌توان نخستین شهید حماسه کربلا دانست؛ گرچه در کربلا حضور نداشت و شهادتش کمی پیش‌تر از حادثه کربلا به تاریخ هشتم ذی‌الحجه سال شصت هجری در شهر کوفه رخ داده است. در عظمت و جلالت وی، همین بس که پیامبر اسلام (ص) درباره دلیل محبت خود نسبت به عقیل، خطاب به امام علی (ع) فرمودند: «والله إنی لأحبه حبین، .
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در تقسیم بندی شب های دهه اول ماه محرم شب اول را منصوب به جناب مسلم بن عقیل (ع) می نامند، مسلم بن عقیل بن ابیطالب بن عبدالمطلب بن هاشم برادرزاده حضرت علی (ع) است. وی فرزند عقیل، عموزاده و صحابی گرانقدر پیامبر (ص) و نوه ابوطالب، پدر گرامی امام علی (ع) و کنیه‌اش ابو داود بود.
مسلم بن عقیل پس از ورود به دوران جوانی با رقیه و به قولی ام کلثوم دختر علی (ع)، پیوند زناشویی بست، دومین ام کلثوم حاضر در کربلا که در منابع تاریخی از وی نام برده‌اند، به احتمال قریب به یقین همسر مسلم بن عقیل است. وی از اجله بنی‌هاشم و کسی است که سید الشهداء (ع) او را به لقب ثقه ملقب فرمودند.
حضرت مسلم بن عقیل (ع)، را می‌توان نخستین شهید حماسه کربلا دانست؛ گرچه در کربلا حضور نداشت و شهادتش کمی پیش‌تر از حادثه کربلا به تاریخ هشتم ذی‌الحجه سال شصت هجری در شهر کوفه رخ داده است. در عظمت و جلالت وی، همین بس که پیامبر اسلام (ص) درباره دلیل محبت خود نسبت به عقیل، خطاب به امام علی (ع) فرمودند: «والله إنی لأحبه حبین، ... و إن ولده مقتول فی محبة ولدک؛ به خدا سوگند که من عقیل را به دو جهت دوست دارم ... و همانا فرزند عقیل در مسیر محبت و دوستی فرزند تو کشته خواهد شد.» شب نخست ماه محرم به پاس فداکاری و جانفشانی‌های این سفیر شهید، به شب حضرت مسلم نام نهاده شده است.
برای ما شیعیان که علی ابن ابیطالب (ع) را مظلوم و غریب می دانیم مسلم هم همانند ایشان مظلوم و غریب بود تا جایی که در غربت و مظلومیت آن حضرت همین بس که بعد از ادای فریضه مغرب، از چهار هزار نفر کوفی که با وی بیعت کرده بودند حتی یک تن نیز با وی نماند. مسلم، غریب و تنها در کوچه‌های کوفه حیران قدم می‌زد، تا اینکه زنی به نام طوعه را دید و از او تقاضای آب کرد؛ زن او را به خانه برد و محل استراحتی برای وی مهیا ساخت.
وی همانند مولایش حضرت ابا عبدالله الحسین با لب خشکیده و در حال عطش به شهادت رسید.
نقل است که وی را در حالی که خون، چهره و لباسش را فرا گرفته و مجروح و بسیار تشنه بود اسیر کردند. در داخل قصر ابن‌زیاد کوزه آب سردی نیز در کنار درگاه به چشم می‌خورد. مسلم رو به آنها کرد و گفت: قدری از این آب به من بدهید. مسلم بن عمرو گفت: می‌بینی که چقدر سرد است؟ به خدا قسم هرگز از آن نخواهی چشید، مگر آن که پیش از آن، آب جوشان جهنم را بنوشی. مسلم بن عقیل گفت: وای بر تو، کیستی؟ گفت: من فرزند کسی هستم که حقّی را که تو انکار می‌کنی می‌شناسد و نصیحت پیشوایی را که تو با او دشمنی می‌ورزی می‌پذیرد و در حالی که تو با او مخالفت می‌کنی، از او اطاعت می‌کند. من مسلم بن عمرو باهلی هستم.
مسلم بن عقیل گفت: چه چیز تو را چنین ستم‌پیشه و سنگ‌دل کرده است؟ ای فرزند باهله، تو برای رفتن به جهنم و نوشیدن آب جوشان سزاوارتری. سپس مسلم به دیوار تکیه داد و نشست. عمارة بن عقبه غلامش را فرستاد و کوزه آبی آورد و قدری به مسلم داد. مسلم سه بار ظرف آب را بالا برد، ولی هر بار ظرف پر از خون شد. بار آخر دو دندان ثنایای مسلم در ظرف افتاد و او هرگز نتوانست آب بنوشد. آنگاه گفت: الحمدللّه، اگر این آب روزی من بود آن را می‌نوشیدم.
ابن زیاد به ابن حمران که در جنگ با مسلم مجروح شده بود دستور داد تا برای تشفّی دل خود کشتن مسلم را بر عهده بگیرد. بُکیر، مسلم را به بالای قصر برد. مسلم بن عقیل در آن حال تکبیر می‌گفت و استغفار می‌کرد و بر انبیا و ملائکه درود می‌فرستاد و می‌گفت: خداوندا، میان ما و این گروه که بر ما ستم روا داشتند، ما را تکذیب کردند و کشتند تو خود حکم بفرما. در بالای دار الاماره بکیر سر از بدن نازنیش جدا کرد و پیکرش را از بالای قصر به پائین انداخت.
سر مبارکش را همراه با سر هانی بن عروه به شام فرستادند. یزید دستور داد تا آنها را بر سر در یکی از دروازه‌های شهر دمشق آویختند. پیکرش را نیز در بازار قصاب‌های کوفه بر روی زمین کشاندند و سپس در همان جا به دار آویختند. مسلم در سال ۶۰ هجری، شهید شد. نیمه شب زوجه میثم تمّار به همراهی چند نفر از جمله همسر هانی بن عروه، بدن‌ها را در کنار مسجد اعظم کوفه دفن کردند. در شعبان سال ۶۵ هجری به دستور مختار ثقفی، آستانه حضرت مسلم بن عقیل (علیه‌السلام) بنا گردید و بر روی قبر، سنگی از مرمر نهاده و گنبدی ساخته شد.
در شان این شهید بزرگ اسلام همین کافی که پیامبر (ص) فرمود: «چشم مؤمنان بر او گریان است، و ملائکه مقرب الهی بر او درود می‌فرستند». امام حسین (علیه‌السّلام) هنگامی که مسلم را به سوی کوفه فرستادند، در قسمتی از نامه به اهل کوفه چنین فرمودند: «برادرم و پسر عمویم و فرد مورد اطمینان از اهل بیتم را نزد شما فرستادم».این خود نشان از جایگاه مسلم نزد امام شهید دارد هر چند هنگامی که امام حسین (ع) خبر شهادت آن حضرت و هانی را شنید، چند بار فرمود: «انا للَّه و انا الیه راجعون». سپس فرمود: «خیری در زندگی بعد از آنها نیست».
حجت‌الاسلام نیما ارزانی
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: محرم 99 مسلم بن عقیل حضرت مسلم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۰۴۴۵۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نقطه عطف وارثان جبهه دفاع از حرم «حماسه خانطومان» است
به گزارش خبرگزاری مهر، سردار سیاوش مسلمی در پیامی فرارسیدن هشتمین سالگرد حماسه کربلا خان طومان شهادت ۱۶ مدافع حرم و خط شکن لشکر ۲۵ کربلا در راه دفاع از حرم و حریم ولایت در منطقه خان طومان سوریه را گرامی داشت.
وی در این پیام آورده است، اردیبهشت ماه برای مازندرانی‌ها یادآور حماسه بزرگ و پرغروری است، حماسه‌ای که تقویم سراسر افتخار علوی‌ها را با نام و واژگانی نام آشنا از تاریخ مردمان همین دیار مزین کرده و آن اردیبهشت مقاومت و حماسه کربلای خان طومان است.
حال که هشتمین سال از آن تاریخ و حماسه مقتدرانه و غرورآفرین و در عین حال غم انگیز به واسطه از دست دادن جمعی از بهترین نیروهای لشکر همیشه پیروز ۲۵ کربلا می‌گذرد برای خیل عظیمی از اقشار و آزادگان ابعاد و جنبه‌های وسیع‌تری از حماسه کربلای خان طومان و اتفاقات و رشادت‌هایی که توسط ظفرمندان مازندرانی در فروردین و اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ در راه دفاع از حرم اهل بیت علیه السلام صورت گرفته، آشکار و عیان شده است.
اگر نقطه عطف لشگر ویژه ۲۵ کربلا در جنگ ۸ ساله فتح فاو بوده، نقطه عطف وارثان آن فاتحان در جبهه دفاع از حرم حماسه خانطومان است؛ هر چند فتحی در این مقطع از تاریخ صورت نگرفته اما آن مقاومت و دفاع جانانه رزمندگان قوی و خط نگهدار مازندرانی در مقابل آن تهاجم همه جانبه گروه‌های تروریستی و تکفیری با آن ادوات و تجهیزات بی شماری که به میدان آورده بودند، برای همیشه در اذهان ماندگار شده است؛ مقاومتی که به اذعان همه فرماندهان ارشد نظامی حاضر در جنگ سوریه، اگر صورت نپذیرفته بود نه تنها فتوحات قبلی محور مقاومت به دست دشمنان تکفیری می‌افتاد بلکه پیروزی‌های بعدی محور مقاومت نیز در بازپس گیری و نابودی داعشی ها به همین راحتی‌ها به دست نمی‌آمد
حال آنچه یقین است و در آینده ابعاد آن روشن‌تر خواهد شد و هیچ شک و تردیدی هم در آن نبوده و نخواهد بود حماسه‌ی بزرگی است که توسط غیورمردان لشکر ۲۵ کربلا در منطقه خانطومان سوریه خلق شده، آنگاه که این مدافعان حرم مازندرانی مأمور به تکلیف بوده‌اند در مقابل آن جنگ نابرابر و فتنه پلید دشمن تا آخرین نفس و تا پای جان جانانه ایستادند و مایه سربلندی و سرافرازی نه تنها این خطه بلکه جهان اسلام شدند
اما در همه این ۸ سال از همان روزهای اول اعلام خبر شهادت تا بازگشت پیکرهای مطهر و بعد از آن، این صبر و سیره زینبی خانواده‌های این مدافعان حرم خود حماسه‌ای دیگر بوده، بصیرت و استقامت پدران، مادران، همسران و فرزندان این ستاره‌های درخشان آسمان ایثار و جهاد نه تنها بسیاری از فتنه‌های دشمن را نقش برآب کرد بلکه تبیین گر راه سرخ شهادت و مسیر سبز ظهور و پرورش دهنده هزاران هزار مدافع حرم در راه دفاع از آرمان‌های انقلاب بوده و هست که جا دارد خاضعانه در پیشگاه والای آنان ادای احترام کنم
و حال در پایان در سالی که برگزاری دومین کنگره بزرگداشت شهدای مازندران را پیش رو داریم باید این حماسه بخش ویژه ای از این رویداد بزرگ شهدایی را در برگیرد، ضمن آنکه بر همه قشرها، نسل‌ها به خصوص دستگاه‌ها و نهادهای فرهنگی، رسانه‌ای و هنری استان همواره یک تکلیف است که بیش از گذشته در بزرگداشت و گرامیداشت حماسه کربلای خانطومان همت گمارند و نام اردیبهشت مقاومت را برای همیشه زنده، بزرگ و بلندآوازه بدارند.
کد خبر 6097705
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟